Geschreven op 27 mei 2012:
Loeke noemen we het ongeboren kleintje, "ons Loeke"..
Hier hebben we ongelooflijk naar uit gekeken, en plots was het daar, het ongelooflijke nieuws van de huisarts: "Proficiat!" zei hij tegen me..
Dit hadden we niet verwacht, dat het plots wél zou gaan!
We zijn sinds half februari 2011 gestopt met de pil, die ik al 13 jaar lang nam, en het op gang komen van de cyclus is wat moeizaam verlopen.. Ik heb nogal last gehad van het "ontpillen", met misselijkheid en gevoelige boezem als gevolg. En gezien de maandstonden uitbleven, dachten we telkens dat het nu misschien wel zover zou zijn.. Maar helaas, elke keer bleek die zwangerschapstest negatief. Ook de echo en bloedonderzoek wezen niet op een zwangerschap. Het bloedonderzoek wees enkel tweemaal uit dat mijn cyclus nog niet op gang gekomen was.
Drie keer mijn maandstonden gehad tussen februari en december 2011, wat dus bijster weinig is. Daarbovenop komt nog dat ik endometriose heb (ontdekt op m'n 16de), dus dit kan ook de vruchtbaarheid hinderen.. We waren dus wel wat bezorgd, zoals je wel kan denken.. Er was al sprake om met Clomid te starten, maar eerst moest de stress op het werk drastisch verminderen, want met stress word je nog moeilijker zwanger.
Maar goed, niet opgeven, het lukt ons wel, dachten we telkens. En zowel mijn zus als mijn beste vriendin zeiden dat we er ons vooral niet druk mochten over maken, want dat geeft weer stress..
En dan plots op 29 december 2011 (verjaardag van schoolvriendin Rebekka) kreeg ik de eerste keer maandstonden, die écht maandstonden konden genoemd worden! Met buikpijnen, veel bloedverlies, en alles erop en eraan!
En wat nog leuker was: op 6 februari 2012 (verjaardag van mijn beste vriendin Valerie) waren ze er terug! En 9 maart (verjaardag van goede vriendin Ilse) opnieuw! Er kwam zowaar regelmaat in mijn cyclus, dus dat was gewoon onvoorstelbaar spannend!
En op 13 april 2012 (verjaardag van mijn schoonmama) zijn ze de laatste keer begonnen!!
Ik verwachtte mijn volgende maandstonden dus rond 15 mei, en had wel de lichamelijke ongemakjes die je maandstonden voorafgaan (buikpijn, meer hoofdpijn, krampen), maar ze bleven uit.
Op zondag 20 mei kreeg ik plots last van mijn darmen, en na een aantal uur kon het niet meer zijn, en nam ik een Imodium in. De dagen erop was ik geconstipeerd, had ik buikpijn, een gezwollen buik en maagpijn. En geen honger of zin in seks dus. En nog steeds geen maandstonden.
Op vrijdagmorgen 25 mei ben ik om 2u30 opgestaan om mijn schoonouders naar Zaventem te brengen (ik had een dagje sollicitatieverlof), en die middag kon ik eindelijk terug naar het grote toilet gaan, oef.. Die namiddag wat buiten in de zon liggen lezen (onder andere rond mijn loopbaanbegeleidingstraject) en de maagpijn werd alsmaar erger, ik kon me niet meer goedleggen.
Uiteindelijk diëtiste afgebeld (ik had die avond een opvolgafspraak) en afspraak met huisarts gemaakt. Om half 8 mocht ik langsgaan.
Intussen had ik al Motilium genomen, want de pijn was te erg en ik had ook braakneigingen.. Gelukkig hielp die toch een beetje.
Bij mijn huisdokter vertel ik zowel alles van de buikpijn en toilet-problemen, alsook van de maandstonden die uitblijven (meer om te zeggen, pas op met wat je me voorschrijft, want ik had met mijn vriend afgesproken dat we volgende week een test zouden doen als de maandstonden nog niet begonnen waren tegen dan, zodat we konden verder laten kijken wat er aan de hand was).
De dokter stelt voor om een zwangerschapstest te doen, en geeft me een potje om even te gaan plassen. Hij haalt 5 druppeltjes op met een pipetje en druppelt die op de test. "Binnen 4 minuten weten we de uitslag". Daarna voel hij aan mijn buik ("die staat gespannen"), luistert hij naar mijn buik ("er is heel wat beweging te horen") en neemt mijn bloeddruk en hartslag: 11 op 7, en 87 slagen per minuut. Alles in orde dus, enkel constipatieproblemen waarschijnlijk.
We gaan terug naar zijn bureau, en hij kijkt naar de test en zegt: "Proficiat!" met een brede glimlach!
Ik kon het niet geloven! Ik, dan toch zwanger? Zonder hormonen en zonder allerlei onderzoeken? Wow, is het dan toch gelukt?? "Echt? Echt?" Hij geeft me de test aan, en ik heb de test niet meer losgelaten: TWEE STREEPJES!
Hij is zijn vrouw (die verpleegster is) gaan halen, om meteen een bloedafname te doen, zo kon het labo het bloed nog ophalen en testen op effectieve zwangerschap (dokter: "enkel voor de zekerheid, maar ik verwacht geen problemen") en weten we het de volgende dag.
Terwijl hij zijn vrouw is gaan halen, ben ik beginnen huilen van opluchting, geluk, opwinding, .. alles flitste door mijn hoofd! En Andy, hij weet het nog niet, ik mag hem straks verrassen dat hij papa wordt!!
Bloedafname gedaan, papiertjes meegekregen voor echo en drie proficiat-kussen gekregen van de dokter!
En terwijl ik naar huis rij, beginnen alle puzzelstukjes op zijn plaats te vallen: dáárom dat mijn lichaam zo aanvoelt, daarom dat ík me zo voel, ..
Mijn vriend had het duidelijk ook niet verwacht, maar hij was even blij als ik! Het moet allemaal nog een beetje wennen, want we hadden ons ergens al voorbereid op allerlei onderzoeken en hormonenkuren, tegenwoordig hoor je niets anders meer.. En dan toch zwanger!!!! :-D
Zaterdagavond om half 5 (EINDELIJK) telefoon van de dokter, met het supernieuws dat de zwangerschap bevestigd is in het bloed! Voor de rest alles in orde, enkel dit: voor toxoplasmose moet ik opletten! En dat met 4 katten in huis!! (Sorry schattie, maar vanaf nu zal jij de kattenbak moeten schoonhouden..)
Gezien mijn schoonouders net vertrokken zijn op reis, en ze pas vrijdag 1 juni terugkomen, wachten we dus nog even tot dan om het tegen onze ouders, mijn zus en haar man, en onze beste vrienden te zeggen..
Ik hoop dat ik nog even kan zwijgen, want ik wil het nu al van de daken schreeuwen!
