Mama- en baby-onderwerpen..

Een lijstje met mama- en baby-onderwerpen waar ik nog wil over bloggen: 

- borstvoeding (en ik geef je meer uitleg over houdingen, stuwing, regeldagen, teruggeven, reflux, afkolven, en boertjes)
- vroedvrouw aan huis (dit is echt geld waard!)
- goedbedoelde raad van je omgeving (en trust me, die krijg je..)
- pampers
- badjes geven (hoe kan je hier een leuke ervaring van maken?)
- druppeltjes in ogen en mond (vitamientjes..)
- babyacne (ocharme!)
- eerste wandelingetjes en uitjes (mijn eerste raad hier: blijf niet te lang ergens 'plakken')
- Brieven aan Jonge Ouders (zeker op inschrijven!)
- en zeker niet onbelangrijk als kersverse mama: zorg voor jezelf (over slaap, anticonceptie, je relatie, ..)

Over dat laatste onderwerp hoop ik ook een gastblogger aan het woord te kunnen laten!

Persoonlijke ervaring en tips
Waarom wil ik over deze onderwerpen bloggen?
Omdat dit stuk voor stuk zaken zijn waar ik graag de ervaring van iemand anders had over gelezen.. Ik zal telkens vanuit mijn persoonlijke ervaring met Finn schrijven, en probeer meer uitleg te geven dmv leuke boeken die je misschien kan lezen, tips die ik je kan geven, enzovoort..

Ik hoop ook dat andere mama's zelf ook tips geven bij de reacties, zodat we van elkaar kunnen leren en nieuwe dingen uitproberen!


Zijn er nog onderwerpen die je belangrijk vindt, of waar je graag mijn ervaring over hoort?
Laat het me zeker weten in de reacties hieronder..

De gehoortest bij Finn

Waw, alweer een week voorbij!
Ik kan maar niet wennen aan de tijd die - zonder dat ik het besef - zo snel voorbij gaat!

Ik beloofde jullie iets meer te schrijven over de gehoortest bij Kind & Gezin, met al meteen de bijhorende foto ;)

Kathleen van Kind & Gezin had ons op voorhand gevraagd om hem 24 uur voor zijn gehoortest geen badje meer te geven. Badolie of lotion zorgen er immers voor dat er een slecht signaal naar de elektroden wordt gegeven.
En liefst van al, zie ze, moest Finn slapen. Maar ja, zoiets regel je natuurlijk niet op voorhand!

Op tijd komen met een baby..
Een uurtje voor we er moesten zijn, had ik Finn nog laten drinken. Gelukkig had hij toen honger, want ik probeer zoveel mogelijk op vraag te voeden, wat niet altijd eenvoudig is als je ergens op uur moet zijn. En op tijd komen, daar was ik al zo een krak in! ;)

Omdat hij dus pas gedronken had, was hij rustig en bleef hij slapen terwijl we hem in de draagmand legden. Hij had zijn skipakje aan (superleuk cadeau van mijn metekindje!) en was klaar voor zijn eerste uitje met de buggy! (We kozen trouwens voor de Quinny Speedi met de MaxiCosi CabrioFix - heel tevreden van de volledige set!!)

Finn sliep dus toen we aankwamen (op tijd, trouwens!). Maar eens we binnen waren, en toen Kathleen met die kabeltjes aan zijn hoofd begon te prutsen, was Finn weer wakker.
Op de bovenste foto ligt hij met zijn ogen dicht, maar hij was wel degelijk wakker. Blijkbaar, als de test gebeurt bij kindjes die slapen, dan gaat het veel sneller. Kathleen vertelde dat het record bij haar op 38 seconden stond. Bij Finn heeft het anderhalve minuut geduurd. Wakker, ik zei het toch! :)

Waarom nu die gehoortest?
Kind & Gezin doet alle consultaties gratis, dus in de eerste plaats is het logisch dat je hiervan gebruik maakt.
Ten tweede, met deze vroege gehoortest kunnen aangeboren gehoorafwijkingen vroeg worden opgespoord.
En bovendien is het volledig veilig en pijnloos. Deze test gebeurt trouwens best tussen week 2 en 4.

Volgens Kathleen hoort de baby tijdens de gehoortest gekraak. Volgens het boek van Kind & Gezin ("Het ABC van baby tot kleuter", uitgave 2013) hoort de baby tijdens de test "allerlei geluiden". Ik schrijf even over uit het boek: "Het toestel registreert via elektroden die op de huid gekleefd worden de veranderingen in de hersenactiviteit. Het toestel zoekt naar bekende patronen en beoordeelt of je baby voldoende hoort."

En de beoordeling bij Finn? "Hij hoort goed. Of hij zal ook luisteren, dat kunnen we u niet beloven", aldus Kathleen..
Het is een grapje dat ze waarschijnlijk bij iedereen gebruiken.. ;)

Time flies when you're having fun!

We zijn intussen weeral zondagavond, 4 weken na Finn zijn geboorte!
Ik heb intussen al een lijstje met onderwerpen waarover ik nog wil bloggen, en het komt er maar niet van. Er komt namelijk geen einde aan het wassen van babykleertjes, aan het verversen van pampers (en nog maar eens van kleertjes), aan het voeden, ... Maar dat is al een onderwerp op zich! ;)
Ongelooflijk hoe de tijd voorbij vliegt..
En toch: ik klaag niet en ik geniet intussen van de supermooie dagen met m'n klein schatje!

Jullie weten intussen waarschijnlijk dat ik dit jaar de eerste stappen wil zetten naar een toekomst als fotografe.. Helaas heb ik (nog) geen digitale spiegelreflexcamera, maar wel een heel goede compactcamera waarbij ik alle instellingen manueel kan aanpassen - heel leuk om mee te oefenen en spelen! Het doel is wel om dit jaar nog een semi-professionele Canon te kopen, ik denk momenteel aan de EOS 650 of 60D.. (Als jullie hier zelf ervaringen of raadgeving bij hebben, laat het me zeker weten!) Maar dat wordt dus nog even sparen!

Een eerste shoot!
Op 31 januari heb ik als eerste keer een babyshoot gedaan.. En wie kon beter de hoofdrol in die shoot spelen, dan mijn eigen pasgeboren zoontje!?! Helaas wou hij niet slapen en was hij klaarwakker. Het was nochtans lekker warm, hij had net gegeten en geboerd, en hij was toen nog geen 2 weken oud.
Onnodig te zeggen dat het niet zo eenvoudig is om een baby alles te laten doen (lees: alle poses te laten aannemen die jij wilt!) als hij klaarwakker is!

Camera-instellingen..
Jammer genoeg zijn niet alle foto's even scherp.. Ik heb met het programma "Kinderen en dieren" gewerkt, dus een soort van automatische stand ipv manuele instellingen. Het was al een hele (fantastische!) belevenis om met babyfotografie bezig te zijn, en ik moet nog veel leren wat die manuele instellingen betreft.. Maar dat komt nog wel. Stap voor stap.
Ik heb gewerkt met natuurlijk licht en een zelfgemaakt reflectiescherm (met aluminiumfolie op karton).
Voorlopig heb ik geen bewerkingen aan de foto's gedaan.

Ik wil in de komende week een nieuwe fotoshoot met Finn doen! Zijn babyacne is intussen heel veel verbeterd, en hij wordt dinsdag een maand oud, dus dat is het ideale moment!

Hier zien jullie een aantal van de leukste foto's:

 

 

Welke vinden jullie de mooiste?
Welke feedback hebben jullie over de foto's?
Nog ideetjes welke poses ik deze week kan uitproberen?

Happy Valentine!

Even een kort berichtje om iedereen een fijne Valentijn toe te wensen!
En vergeet niet, Valentijn zou elke dag gevierd moeten worden ;)

Zeven jaar geleden hebben Andy en ik elkaar leren kennen.. ter gelegenheid van Valentijn!
Mijn neef Jasper nodigde me toen uit om samen met hem en zijn beste vriend een etentje te houden, "om te vieren dat we alledrie single zijn".
Dat etentje vond plaats op 15 februari 2006 bij Jasper thuis. Na het werk in Gent die dag, reed ik dus door naar mijn neef thuis, en daar zaten hij en Andy (!) net aan de aperitief.
Mijn eerste woorden toen tegen Andy waren: "Gelukkige Valentijn!"

Ik schets even hoe de avond verder verlopen is: Andy en ik konden het heel goed met elkaar vinden! En toen bleek dat we in dezelfde gemeente naar de lagere school zijn geweest (helaas niet dezelfde school), overliepen we samen welke gemeenschappelijke vrienden we hebben gehad. Zijn beste speelkameraadje van toen, woonde bijvoorbeeld in de straat van zijn grootmoeder, en diezelfde jongen zat bij mij in de klas - van een kleine wereld gesproken..

Hoe toevallig het allemaal was, en dat we nu dan door mijn neef eindelijk elkaar ontmoetten: Jasper en Andy waren al zolang vrienden, en Jasper had al verschillende keren over Andy gesproken, maar we hadden elkaar nog maar één keer vluchtig gezien.

De dagen erna zochten we alsmaar meer toenadering tot elkaar, het was heel duidelijk dat de vonk was overgesprongen bij ons allebei!
En rara, twee weken later waren we een koppel! :-D
Nu lachen we er altijd mee, dat we die avond gevierd hebben dat we single waren, en sindsdien hebben we geen Valentijn als single meer gevierd!

Tot op vandaag ben ik nog steeds dol op mijn schatje en ik wens ons nog vele, vele jaren toe (en nog vele, vele kindjes ;)

Gelukkige Valentijn!

Dag 0: Eerste uren als mama!

Trots op mijn zoontje Finn!

Op zaterdag 19 januari 2013 ben ik voor de allereerste keer mama geworden, en sinds dat moment ben ik overgelukkig!

Nadat vroedvrouw Jessica onze kleine jongen op mijn borst had gelegd, genoot ik zo van de warmte van zijn kleine lijfje. Hij was nog nat en glibberig, en zag een beetje blauw-paars (vooral aan zijn handjes en voetjes), maar dat was al snel over. Hij lag op mijn naakte huid, en ik wou - toen al - niets liever dan hem knuffelen en troosten.

Die eerste momenten als mama waren fantastisch!!! Ik voelde me eigenlijk al mama toen Finn nog in m'n buik zat, maar nu hij hier écht was, kwam dat moedergevoel nog veel sterker boven!
Dit was mijn kleine schat, en ik zou hem niets laten gebeuren!!

Jessica bood zelf aan om een paar foto's van ons drieën te nemen, en daar ben ik zo dankbaar voor. Ze zijn niet meteen voor publicatie geschikt, want ze zijn een beetje bloot en bloederig ;)
Maar voor ons zijn ze schitterend!

Andy heeft de navelstreng doorgeknipt, nadat deze was uitgeklopt. (ik heb over dat uitkloppen geschreven in een vorige blogpost: Choices choices choices.)
En nadien heeft Jessica Finn afgedroogd met een tetradoek en hem zijn eerste kleertjes en mutsje aangetrokken. 'Afdrogen' geeft eigenlijk een verkeerde indruk, want ze heeft zijn huidje eerder 'afgedept'. Zo was het meeste bloed en vocht eraf, zonder zijn huidje te beschadigen. En ze had ons op voorhand om zijn kleertjes gevraagd, want die zou ze in de warmteoven opwarmen. Op die manier zou hij zeker geen koud krijgen.

Natuurlijk weende Finn tijdens dit eerste pamper- en kleertjesmoment! Hoe zou je zelf zijn als je 9 maand in een zalig, warm bad hebt gezeten, en dan plots moet je droge kleertjes aandoen?! Weg vrijheid! ;)

Toen hij aangekleed was, heeft de papa hem in zijn armen genomen. Papa en Finn genoten duidelijk allebei van deze eerste echte kennismaking! Ik vond het super dat het bevallingsbed waarop ik lag, in dezelfde kamer stond als waar Finn zijn eerste verzorging kreeg! En zo kon ik zelf ook foto's trekken toen Andy zijn zoontje vasthield! *smelt*

Tijdens zijn eerste verzorging werd Finn trouwens ook getest, dit noemen ze de Apgar-score en die test wordt gedaan bij alle pasgeboren kindjes.
Bij de Apgar-score worden 0, 1 of 2 punten gegeven per criterium:
- ademhaling --> als ze goed doorhuilen, krijgen ze zelfs twee punten
- pols- en hartslag --> liefst meer dan 100 slagen per minuut
- spierspanning --> hoe bewegen pasgeboren baby's hun ledematen? hoe actiever, hoe beter!
- aspect (kleur) --> zien ze blauw of roze? en als ze blauw zijn, hoe snel wordt de huid roze?
- reactie op prikkels --> hoe reageren ze?
(bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Apgar-score)

Het maximum aan punten is dus 10 punten. Finn zijn score was 8/9, dus heel goed!

Finn was trouwens 53,5 cm groot bij de geboorte en woog 4070 g!
Intussen is er al redelijk wat bij: 55 cm en 4560 g (lengte en gewicht van de dag voor zijn 3 weken oud!).

Nog even dit:
Finn, ik ben supertrots op jou, en vind het super dat ik je mama mag zijn!
Ik ga zo hard mijn best doen om, samen met je papa, jou een goede opvoeding te geven.
Ik wil vooral dat je liefde, respect en zelfvertrouwen leert kennen, en dat je positief tegen het leven mag aankijken! Genieten van elke dag, en van de mooie dingen in het leven!
Ik hou van je, lieve kleine schat..

Finn, 1 dag oud

Lazy Sunday..

Vandaag was een zalige, luie zondag..

Gisteren is Finn 3 weken oud geworden; hij wordt alsmaar groter.
Deze nacht heeft hij al een redelijk stuk doorgeslapen: om 12u vannacht sliep hij na zijn laatste voeding, en deze morgen om half 6 is hij terug wakker geworden, voor zijn volgende voeding. Mama heeft dus 5 uur aan één stuk kunnen slapen!

Dat zijn leuke nachten, maar ook de nachten waarin hij om de 3u wakker wordt, vind ik zalig. Dan heb ik echt quality time met m'n zoontje, en blijft hij na de voeding nog een uurtje of zo in m'n armen liggen. En zo dommel ik ook wel eens in.. Zalig dus.

Deze ochtend kon ik hem vlot weer in zijn bedje stoppen om nog een beetje te slapen, en dus kon ik zelf ook nog eens tussen de lakens kruipen bij m'n ventje. :)
Om 9u 's ochtends was Finn terug wakker, klaar voor zijn volgende voeding. En dus is de papa hem uit zijn bedje gaan halen, en heb ik Finn in bed drinken gegeven. En daarna was het snoezeltijd! ('k Weet niet of dit woordje bestaat, maar moest het niet duidelijk zijn wat ik hiermee bedoel: samen in bed liggen, enkel tijd voor elkaar en lekker knuffelen en oogjes laten dichtvallen - klinkt echt zalig he!)

Snoezeltijd in bed!

En deze namiddag viel hij na zijn badje ook zo weer in slaap. En ik zelf ook, eerlijk gezegd.
Dus ben ik met Finn terug in bed gaan liggen, voor nog een beetje snoezeltijd.
't Is niet van mijn gewoonte om overdag dutjes te doen, maar het was zondag voor iets he! ;)

Genieten jullie ook zo van snoezelen?

Dag 0: Finn wordt geboren! (deel 3)

Om iets na 6u op zaterdagmorgen begint de epidurale te werken..
En ongeveer 20 minuten later dienen ze me weeënopwekkers toe.

Ik had de bevalling liever zonder epidurale verdoving en weeënopwekkers meegemaakt, maar medisch gezien is het de beste keuze die we kunnen maken. Ik zal immers nog kracht nodig hebben om te kunnen persen, en nu ben ik helemaal uitgeput.. Dus ik moet recupereren, en de epidurale laat me dat toe.

Meer nog, door de epidurale voel ik de weeën nog, maar bijlange niet zo hard als zonder verdoving. Ik voel ze en moet ze soms ook nog eens wegpuffen (vooral vanaf 8u 's ochtends ongeveer). Maar ik kan perfect in bed blijven liggen (gelukkig maar, want een epidurale zorgt ervoor dat je benen tijdelijk verlamd zijn) en lig niet te kreunen van de pijn. Ik kan tussendoor zelfs slapen! Mijn bloeddruk wordt intussen automatisch gecheckt om het kwartier. En omdat ons kleintje constant beweegt, is zijn hartslag moeilijk te volgen, dus wordt er een elektrode op zijn hoofdje aangebracht. Daar voel ik niets van, van dat kabeltje dat naar 'binnen' loopt, en onze kleine schat heeft er blijkbaar ook geen last van..

Geen flatterende foto van mezelf, maar zo zag het eruit.. 

Eindelijk 10 cm!
En wat ook belangrijk is: door de epidurale gaat de ontsluitingsfase verder, en blijkbaar krachtiger! Want om 10u komt de gyneacologe van wacht en controleert de evolutie: 10 cm ontsluiting! YES!!
Amaai, het heeft lang geduurd maar nu zijn we dolblij! Het persen kan beginnen, we zijn er klaar voor!

Om 10 na 10 mag ik starten met persen.. Volgens vrouwen die zonder epidurale bevallen zijn, voel je duidelijk het verschil tussen een gewone wee en een perswee. Bij een perswee zou het namelijk voelen alsof er echt iets zit te duwen, dat eruit moet (zonder al te grafisch te willen zijn)..

Met de epidurale voel ik wel een wee aankomen, maar niet zozeer dat er iets zit te duwen.
Maar gezien de gyneacologe en de vroedvrouw (Jessica) zeggen dat ik mag persen, pers ik maar! :)

Persweeën..
Ik voel de eerste wee aankomen, zij zien die wee aankomen op de monitor. Ze zeggen me dat ik mag persen, terwijl mijn benen in de beugels zitten en Andy mijn hand vasthoudt. Ik moet diep inademen, en dan hard uitblazen en intussen persen. Andy ondersteunt mijn hoofd, want ze raden me aan om mijn kin op mijn borstkas te duwen om zo hard mogelijk te kunnen persen.
Per wee moet ik drie keer hard persen, en dan mag ik even uitblazen tot de volgende wee..
En zo gaat het, die persweeën.. Pijnlijk vind ik het niet echt, maar dat heeft uiteraard te maken met die epidurale. Van dat in- en uitademen wordt mijn gezicht knalrood, maar kan ik toch perfect volhouden ondanks mijn milde vorm van astma..
Op een bepaald moment kunnen we dmv een spiegel meevolgen hoe het daar 'beneden' vordert.. En hoe ongelooflijk om zo je zoontje te zien!

Een half uurtje persen, en ons zoontje Finn wordt geboren!!
Hij is perfect gezond, een beetje blauw nog, maar hij voelt lekker warm, glibberig en nat.. Wat een zalig gevoel om je pasgeboren zoontje op je naakte huid te voelen!!! En wat een zalig zicht om je zoontje in de armen van je lieverd te zien!!!

Zalig.. *Zucht*

(Lees hier over mijn eerste dag als mama: http://dreamymama.blogspot.be/2013/02/dag-0-eerste-uren-als-mama.html)

Dag -1: Aanloop naar de bevalling! (deel 2)

Vanavond of vannacht bevallen?
We wachten af!
1 cm ontsluiting dus.. En de baarmoederhals is verkort naar 1,5 cm, ipv 3 à 4 cm, en ze heeft de zachtheid van een tong, ipv het puntje van de neus. Zo wordt het me beschreven door vroedvrouw Marieke. Wat dus al een goed teken zou zijn.

Mijn gyneacologe wordt telefonisch goed op de hoogte gehouden van alle vorderingen en zelf komt ze die middag ook langs.
Het geeft me een goed gevoel dat ze hier niets willen forceren, en zoveel mogelijk alles op de natuurlijke manier willen laten verlopen - zolang de baby niet in gevaar komt uiteraard!
Alles gaat goed, de monitor toont een goede stabiele hartslag aan van ons kleintje, en bij mij toont de "weeënteller" wanneer ik weeën heb; hoewel ik dat ook wel weet zonder die monitor! ;)
We zien op de monitor dat ons kleine ventje zijn hartslag plots stijgt tot 146 als ik lach, of als de vroedvrouw haar telefoon gaat. Hij voelt zich perfect!

Het gaat traag..
Om 16u30 wordt opnieuw de ontsluiting gecontroleerd. Ik wil jullie niet bang maken, maar ik vind dit onderzoek STUK-KEN pijnlijker dan de weeën zelf!
Helaas voor mij, ondanks de piek op de "weeënteller" tot 94, is er slechts een halve cm bijgekomen. We zitten dus nu op 1,5 cm ontsluiting in totaal.

Even samenvatten: de weeën zijn begonnen om 3u 's nachts. 13,5u later zit ik nog maar op 1,5 cm ontsluiting, terwijl je 10 cm nodig hebt om te kunnen bevallen!! Waar gaat dat eindigen!??

Het gaat zeer traag..
Om half 7 's avonds zit ik op 2 cm ontsluiting.
Ik begin moe te worden, en soms kan ik me geen houding geven om de wee goed op te vangen. Op een bepaald moment rust ik al liggend even uit op bed, wanneer er een wee aankomt, en ik kan niet anders dan me plots rechtduwen om ze de baas te kunnen - waarbij ik nogal lomp rechtkom en m'n elleboog schaaf aan de lakens. (hoe doe je dat!)
Nu komen de weeën om de twee-drie minuten, dus veel tijd om te recuperen heb ik niet. Daarom ga ik regelmatig in bad gaan zitten voor een 1,5u à 2u.. Zo lukt het me beter om ze op te vangen.

Het bevallingsbad op onze kamer

Vliezen breken
Om 00u15 zitten we op 3 cm ontsluiting.
4 uur later volgt een nieuwe controle, we zitten nu op 4 cm.
Het vlot dus niet echt..
En ik heb alsmaar minder kracht. Ik ben moe, ik wil slapen, mijn ogen vallen dicht, tussen de weeën door. Er wordt overlegd met de gyneacologe van wacht en ze besluiten om mijn vliezen te breken, als ik hier zelf achtersta.

En ja, ik sta achter die beslissing. Het kan zo niet blijven duren. Andy maakt zich bovendien zorgen om mijn toestand, en om die van ons kleintje. Want als ik nu al uitgeput ben, wat gaat het dan zijn binnen een paar uur?

Daarna ga ik terug in bad, om de weeën die nu veel feller zullen komen, op te kunnen vangen.

Ik kan niet meer!
Een half uurtje later kreun ik tegen Andy dat de baby eruit moet. Ik zie het niet meer zitten, ik kan niet meer, ik ben op. Ik voel dat het echt nodig is dat er iets gebeurt!
En dus volgt de beslissing om een epidurale te vragen.
De vroedman had het al zien aankomen, hij wist dat ik dit zo niet zou volhouden. Maar chapeau, want hij liet ons zelf die keuze maken, zonder de baby in gevaar te laten brengen.

Alles wordt klaargemaakt, en om iets na 6 's ochtends voel ik de laatste wee "bewust", vooraleer de epidurale volledig werkt..
En dan volgt.. rust..

(Lees hier hoe onze kapoen geboren wordt! : http://dreamymama.blogspot.be/2013/02/dag-0-finn-wordt-geboren-deel-3.html)

Finn is al twee weken oud!

Amaai, het gaat snel. Veel te snel, vind ik zelf. 
Finn is namelijk al twee weken oud! En groeien dat hij doet! 

Op de foto's die we twee weken geleden namen van hem, ziet hij er nog zo klein en frêle uit.. En nu! Nu ziet hij er al een ferm baasje uit, met veel macht in zijn lijfje, met grote ogen die alles nauwkeurig gade slaan, en vooral: met een eigen willetje..

Zijn schedelomtrek is al een cm groter geworden (van 35,7 cm bij de geboorte op 19 januari, naar 36,6 cm afgelopen woensdag 30 januari), en we zijn er zeker van dat hij ook in lengte al gegroeid is.. Hij kan in zijn eerste outfits al niet meer!

Kind & Gezin
Dinsdag hebben we de eerste consultatie bij Kind & Gezin. Kathleen van Kind & Gezin heeft ons eerst bezocht in het ziekenhuis, om haar hele uitleg te doen (en wow, die vrouw kan nogal vertellen hoor!), en afgelopen woensdag heeft ze het eerste huisbezoek bij ons gedaan.. Dat moet binnen de twee weken na de geboorte gebeuren, volgens het boekje van Kind & Gezin. Toen heeft ze hem o.a. gewogen en zijn schedelomtrek gemeten.

bron: http://www.kindengezin.be/

Tijdens de eerste consultatie - waar wij dus op het consultatiebureau van Kind & Gezin verwacht worden - zal Kathleen een gehoortest van Finn afnemen. Die gehoortest wordt blijkbaar op 3 weken oud afgenomen. Kathleen vertelde dat dit wordt gedaan met elektroden op zijn hoofdje, maar meer daarover dinsdag! Ze zal normaal gezien hem ook wegen, meten en verder evalueren.

Gewicht van een baby'tje
Van een baby'tje dat twee weken oud is, wordt verwacht dat hij/zij terug zijn/haar geboortegewicht haalt.
Het is algemeen geweten dat een pasgeborene altijd afvalt na de geboorte. Maar maximum mogen ze 10% van hun gewicht verliezen.

Bij Finn was het kantje boordje: hij woog de dag voor we naar huis mochten, slechts 20g meer dan dat minimum (Finn woog toen 3680g, dat was op zijn laagste gewicht). Gelukkig was zijn gewicht gestegen op de dag dat we naar huis mochten! En sindsdien is het blijven stijgen, en inmiddels zit hij al een stuk boven zijn geboortegewicht!

In het ziekenhuis rekenen ze de dag van de geboorte als dag 0. En zo zijn we vandaag dus dag 14.
Op dag 9 (28 januari) woog hij al 4150g, wat 80g meer is dan zijn geboortegewicht!
Op dag 11 (30 januari) woog hij 4220g, wat al 150g meer is!
En zoals hij drinkt, zal het vandaag wel nóg meer zijn!!
Als mama ben ik héél blij en opgelucht dat hij nu goed drinkt, en goed bijkomt, want als dat niet zo is (en in de eerste week was het dus niet zo) voel je je echt heel onzeker.. Je vraagt je zelfs af of je wel een goede mama bent omdat je zo graag borstvoeding wilt geven aan je kindje, terwijl je kindje duidelijk niet bijkomt.. Maar meer daarover in volgende posts!

Navelstreng is weg!
Vandaag is trouwens het laatste stompje van de navelstreng eraf gevallen!
En ooohh, zo'n mooi naveltje dat hij heeft nu! Zo schattig..

En tegelijkertijd is het een beetje een dubbel gevoel. De navelstreng was wel allang doorgeknipt (eretaak van de papa!), maar nu zie je niets meer van dat stukje dat Finn en mij 9 maanden lang met elkaar heeft verbonden.. En dan krijg ik natuurlijk tranen in de ogen als ik daaraan denk, emo-mama dat ik ben..
Hij is nu echt aan zijn leven begonnen, als een flink kereltje, en zijn papa en ik kunnen hem nu alleen maar omringen met alle liefde die we hebben en hopen dat hij vol vertrouwen en liefde zijn weg in het leven vindt..
Tja, ik heb jullie gewaarschuwd he, DreamyMama is emo-mama.. :)

Morgen is het zondag! Finn en ik gaan er een gezellige mama-en-zoon-dag van maken: 's ochtends mag hij bij mama in bed, in de voormiddag krijgt hij een lekker badje (en genieten dat hij daarvan doet!), en de hele dag krijgt hij alle aandacht van mama!
Liever te veel dan te weinig liefde, zeg ik dan! ;)

Genieten jullie ook maar van jullie zondag!

Dag -1: De weeën zijn begonnen! (deel 1)

Vrijdag 18 januari 2013 was de verwachtte bevallingsdatum..

Diezelfde vrijdagochtend om 3u sta ik op voor een plasje. Wanneer ik terug in bed kruip, ben ik wakker genoeg om te beseffen dat mijn onderrug gevoelig is, en dat ik een zeurende pijn in mijn onderbuik heb die me doet denken aan maandstonden. Weeën?!

Tegelijkertijd vraag ik me af of ik de pijn niet verkeerd interpreteer, en het geen gevolg is van de vier mandarijntjes die ik gisterenavond nog heb gegeten?

Maar mijn buik staat keihard, en ons kleintje is ook goed wakker. En ik voel de pijn komen en gaan.. Misschien dan toch weeën?
Toch maar op veilig spelen..

Na een half uurtje sta ik op en verhoog de verwarming. Mijn ventje ligt op dat moment nog goed te slapen, en is zich van niets bewust. Ik wil dit in alle rust beleven zonder hem wakker te maken. Ik haal de papieren van de zwangerschapsyoga boven, zodat ik die oefeningen om de weeën op te vangen, nog eens kan opfrissen. Hetgeen in de bevallingstas zit, kijk ik nog eens na (zit alles er echt in??); en alle opladers (gsm's en fototoestel) steek ik erbij. Handdoeken leg ik klaar, want je weet maar nooit dat mijn water breekt.

Rond 4u twijfel ik nog, maar een half uurtje later is het wel duidelijk dat de weeën effectief begonnen zijn, en niet meteen zouden stoppen. Ik noteer wanneer ze opkomen: ... - 4u26 - 4u38 - 5u06 - 5u20 - 5u28 - 5u36 - ...

Het eerste echte teken..
Om half 6 ga ik naar het toilet, en daar verlies ik een stuk van de slijmprop.
Hoe ziet dat eruit? Laat ons zeggen dat het heel duidelijk is als je dit verliest.. Het is geen echte "prop", maar gewoon heel veel slijm. Witverlies is er niets tegen.

Meteen daarna maak ik mijn ventje wakker met de woorden "Schat, ik denk dat het is begonnen.." en kruip ik nog even bij hem in bed. Voor hem was het effe - zo bleek achteraf - schrikken: uit je diepe slaap wakker gemaakt worden met die woorden, is niet niks natuurlijk.

De weeën opvangen, het gaat goed. Ik heb er vertrouwen in. Met de oefeningen uit de zwangerschapsyoga kan ik me perfect behelpen. Bij de ene wee ga ik op de zitbal zitten, bij de andere leun ik voorover tegen de zetel, .. Alles wat comfortabel voelt, probeer ik uit.

Laatste uur thuis!
Rond 7u douche ik me (en terwijl vang ik 3 weeën op), en daarna gaat Andy ook onder de douche.
Ik heb gelukkig een dag geleden mijn benen geschoren (je wil niet aan het bevallen zijn, en je intussen moeten schamen dat je benen behaard zijn!)..

De sfeer tussen ons is speciaal.. Ontspannend en tegelijkertijd benieuwd naar wat komen zou. We lopen allebei ook heel opgewekt, wat het extra leuk maakt..

De weeën komen intussen al veel sneller en regelmatiger. Op een bepaald moment, niet veel voor we vertrekken, zit ik op mijn knieën in de badkamer om de weeën op te vangen.. Ze komen nu om de 3 minuten! Andy heeft al schrik dat we niet meer in het ziekenhuis zouden geraken!

Op weg naar het ziekenhuis!
Om 10 na 8 vertrekken we richting het ziekenhuis. Het is buiten -3° C en er ligt nog wat sneeuw. Weeën krijgen in de auto is niet het gezelligste dat bestaat, en al zeker niet als je intussen een vluchtheuvel over moet! Whaaah!

Om 8u25 zijn we op de spoed aangekomen, waar de verpleegster Stefanie me helpt bij het invullen van de papierwinkel. Het is raar hoor, op de spoed aankomen en zeggen: "Ik denk dat ik ga bevallen." Hahaha..

10 minuutjes later zijn we op het verloskwartier. We krijgen er een kamer, voorlopig zonder bad - maar ze gaan er een klaarmaken voor ons, gezien ik graag onder water wil bevallen.

Na een eerste onderzoek door vroedvrouw Marieke blijkt dat de hartslag van ons klein ventje goed en stabiel is, en dat de weeën elkaar inderdaad goed opvolgen. En volgens het inwendig onderzoek (wat ik behoorlijk pijnlijk vind!) heb ik 1 cm ontsluiting..
Oei, slechts 1 cm.. Maar goed, het is een begin, en we laten de natuur op zijn beloop.. Er wordt gezegd dat ik waarschijnlijk vanavond of vannacht zal kunnen bevallen!

Spannend!!

(Lees hier het vervolg: http://dreamymama.blogspot.be/2013/02/dag-1-aanloop-naar-de-bevalling-deel-2.html)