En ongeveer 20 minuten later dienen ze me weeënopwekkers toe.
Ik had de bevalling liever zonder epidurale verdoving en weeënopwekkers meegemaakt, maar medisch gezien is het de beste keuze die we kunnen maken. Ik zal immers nog kracht nodig hebben om te kunnen persen, en nu ben ik helemaal uitgeput.. Dus ik moet recupereren, en de epidurale laat me dat toe.
Meer nog, door de epidurale voel ik de weeën nog, maar bijlange niet zo hard als zonder verdoving. Ik voel ze en moet ze soms ook nog eens wegpuffen (vooral vanaf 8u 's ochtends ongeveer). Maar ik kan perfect in bed blijven liggen (gelukkig maar, want een epidurale zorgt ervoor dat je benen tijdelijk verlamd zijn) en lig niet te kreunen van de pijn. Ik kan tussendoor zelfs slapen! Mijn bloeddruk wordt intussen automatisch gecheckt om het kwartier. En omdat ons kleintje constant beweegt, is zijn hartslag moeilijk te volgen, dus wordt er een elektrode op zijn hoofdje aangebracht. Daar voel ik niets van, van dat kabeltje dat naar 'binnen' loopt, en onze kleine schat heeft er blijkbaar ook geen last van..
 |
| Geen flatterende foto van mezelf, maar zo zag het eruit.. |
Eindelijk 10 cm!
En wat ook belangrijk is: door de epidurale gaat de ontsluitingsfase verder, en blijkbaar krachtiger! Want om 10u komt de gyneacologe van wacht en controleert de evolutie: 10 cm ontsluiting! YES!!
Amaai, het heeft lang geduurd maar nu zijn we dolblij! Het persen kan beginnen, we zijn er klaar voor!
Om 10 na 10 mag ik starten met persen.. Volgens vrouwen die zonder epidurale bevallen zijn, voel je duidelijk het verschil tussen een gewone wee en een perswee. Bij een perswee zou het namelijk voelen alsof er echt iets zit te duwen, dat eruit moet (zonder al te grafisch te willen zijn)..
Met de epidurale voel ik wel een wee aankomen, maar niet zozeer dat er iets zit te duwen.
Maar gezien de gyneacologe en de vroedvrouw (Jessica) zeggen dat ik mag persen, pers ik maar! :)
Persweeën..
Ik voel de eerste wee aankomen, zij zien die wee aankomen op de monitor. Ze zeggen me dat ik mag persen, terwijl mijn benen in de beugels zitten en Andy mijn hand vasthoudt. Ik moet diep inademen, en dan hard uitblazen en intussen persen. Andy ondersteunt mijn hoofd, want ze raden me aan om mijn kin op mijn borstkas te duwen om zo hard mogelijk te kunnen persen.
Per wee moet ik drie keer hard persen, en dan mag ik even uitblazen tot de volgende wee..
En zo gaat het, die persweeën.. Pijnlijk vind ik het niet echt, maar dat heeft uiteraard te maken met die epidurale. Van dat in- en uitademen wordt mijn gezicht knalrood, maar kan ik toch perfect volhouden ondanks mijn milde vorm van astma..
Op een bepaald moment kunnen we dmv een spiegel meevolgen hoe het daar 'beneden' vordert.. En hoe ongelooflijk om zo je zoontje te zien!
Een half uurtje persen, en ons zoontje Finn wordt geboren!!
Hij is perfect gezond, een beetje blauw nog, maar hij voelt lekker warm, glibberig en nat.. Wat een zalig gevoel om je pasgeboren zoontje op je naakte huid te voelen!!! En wat een zalig zicht om je zoontje in de armen van je lieverd te zien!!!
Zalig.. *Zucht*
(Lees hier over mijn eerste dag als mama: http://dreamymama.blogspot.be/2013/02/dag-0-eerste-uren-als-mama.html)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten