Als kind liep ik vaak rond met een fototoestel. Natuurlijk gebeurde alles toen nog analoog (jaren 80-90), en dus moest je nog een filmrolletje in je fototoestel steken. Waar is de tijd.. Naar de winkel en het juiste rolletje kopen: 24 foto's? 32 foto's? 100 ISO of meer (lees: welke soort foto's ga je trekken)?
En dan kom je ermee thuis: toestel open, frutselen met dat rolletje, en dan kon je - als het goed zat - mooie foto's trekken. Met de school gingen we naar Durbuy toen ik 11 was, en jammer genoeg zat toen blijkbaar het rolletje een beetje scheef: op de allerlaatste foto's stonden de vierkantjes die je normaal enkel op negatieven ziet. Nog zoiets: negatieven! En o wee als je rolletje er te lang bleef inzitten. Want dat kon alle foto's verknoeien..
Toen ik nog klein was, liep ik rond met een leuk toestelletje van mijn mama dat het klikgeluid maakte, zelfs zonder rolletje, en ik vond dat ge-wel-dig! Door het venstertje kijken, en klikken maar. Ik herinner me zelfs vaag nog dat er me verteld werd over een soort "geheime code". Als je eerst x deed, en dan y, dan werd die foto toch bewaard, zonder dat er een rolletje inzat. Hah! (als kind maken ze je ook alles wijs he..)
Het klikgeluid, daar ben ik verliefd op geworden..
En alles wat mooi was, wou ik vereeuwigen op foto. Ik wou het tonen aan mijn ouders, en al dat moois delen.
Ik herinner me dat, toen mijn foto's van Durbuy ontwikkeld waren, mijn papa zei dat ik heel mooie foto's had getrokken. Dat ze speciaal waren. Ik ben er zeker van dat ik toen stond te glunderen van trots.
En sindsdien laat fotografie me niet meer los. Toen ik mijn plechtige communie deed, heb ik van mijn peter een heel mooi, knalrood fototoestel gekregen. Best gift ever! Die camera ging overal mee naartoe! En het duurde niet lang voor ik een favoriet onderwerp had: de lucht, wolken, zonsopgang en -ondergang. Liefst nog met een vliegtuig erbij.
In 2010 heb ik voor een korte opdracht voor Canon gewerkt. Tijdens het weekend moest ik in winkels zoals Saturn en MediaMarkt de nieuwste Canonproducten voorstellen en verkopen.
Ik heb het niet heel lang gedaan, maar ik was verknocht aan die koffer. Toen ik immers mocht starten met de job, werd een grote reiskoffer aan huis geleverd. In die koffer zat een Canon EOS 550D (toen de nieuwste digitale spiegelreflexcamera), een IXUS, een PowerShot SX210 IS (twee compacte fototoestellen, ook de laatste modellen toen), een grote printer, en twee draagbare printers (waar je dus je SD-kaartje insteekt, en kiest welke foto je meteen wil printen). Z.A.L.I.G.
Het was die dag mooi weer. Ik heb die EOS 550D uit de koffer gegritst, en ben ermee naar de tuin gelopen. Ik was zo enthousiast dat ik pas 4 uur en ongeveer 600 foto's later terug naar binnen ben gegaan. Ik heb toen foto's getrokken van alle bloemen, vogels, vliegtuigen, bijtjes, vlinders en andere insecten, mijn grootmoeder, mijn neefje in sportmodus, en nog zoveel meer.. Zolang ik die koffer had, zolang had ik voortdurend die EOS 550 bij, and I loved every minute of it!!
Hier vind je mijn (nog beperkt) portfolio, onder andere met de EOS 550 getrokken:
Portfolio op 500px
Het spreekt voor zich dat ik hier echt wil mee doorgaan!
Ik zou liefst van al een 4/5de job vinden bij een fotograaf/studio uit de regio, en in september starten met de opleiding tot fotograaf bij Syntra.
En intussen sparen sparen sparen zodat ik me een degelijke Canon kan aanschaffen! Ik weet al wat ik ga wensen voor mijn verjaardag!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten