Oefenweeën!

Woensdag konden jullie lezen dat ik donderdag een volgende afspraak met mijn gyneacologe had, waar ik heel nieuwsgierig naar was omdat we hopelijk wat meer te weten zouden komen..

Oefenweeën!
Diezelfde avond ben ik oefenweeën beginnen krijgen, een zogenaamde 'valse start'.. Owww, dat voelde raar! Het begon rond kwart voor 12 's nachts (we waren nog naar een film aan het kijken), en is rond kwart na 2 gestopt, even plots als het is opgekomen.

Ik voelde ergens wel dat het nog niet de échte weeën waren, maar je bent op die momenten toch heel alert hoor! Hoe voelde ik dat het nog niet 'voor echt' was? Ik denk dat ik sowieso verwacht dat de echte weeën pijnlijker zijn. Ik had vooral een heel erg harde buik, en met regelmatige vlagen pijnlijke bewegingen onderaan.. Toen ik uit de zetel kwam, en op mijn zitbal ging zitten, kreeg ik plots maagpijn, alsof mijn maag in brand stond. Ik lag dus heel snel weer in de zetel! ;) Half liggend-zittend kon ik ze het beste opvangen, door bewust in te ademen door de neus, en uit te ademen door de mond.
Onze kapoen was heel erg beweeglijk gedurende die tijd, dat was een grote geruststelling!

"Moeten we vertrekken?"
Je houdt natuurlijk in je achterhoofd dat het weleens het begin zou kunnen zijn, dus hielden we ons mentaal klaar om te moeten vertrekken naar het ziekenhuis. Maar zolang er niets échts gebeurt, kan je niet veel doen he.. Dus Andy is gaan slapen nadien ("Maak me zéker wakker als er iets is he!!"), en ik ben nog even opgebleven.. Had inmiddels wel al een soort van beddweil onder mij gelegd, voor het geval mijn water zou breken.

De volgende dag bij de gyneacologe..
Toch wat geslapen die nacht, en de volgende dag was ik ervan overtuigd dat er in elk geval schot in de zaak gekomen was! Dus nog meer benieuwd naar het bezoek aan de gyneacologe!
De bevallingskoffer moest ook mee, want je wist maar nooit.. En we keken er ook naar uit: wie weet zou ik niet meer terug thuis zijn, zonder ons kleine ventje in onze armen? Wie weet was het de laatste keer onder de douche met mijn bolle buik? (als alles goed gaat, willen we zeker nog kindjes, dus een 'laatste keer' zou het niet echt zijn, maar misschien wel bij ons eerste zoontje..)

Maar toch niet: bij het onderzoek bleek er nog geen ontsluiting te zijn, en was de baarmoederhals maar een klein beetje verweekt. Dus die oefenweeën van woensdagnacht hadden niet veel uitgehaald..
Voor de rest was alles in orde: mijn bloeddruk stond 11 op 7, zijn hartslag was stevig en goed, mijn urinestaaltje was goed, en ik ben sinds de laatste keer maar een dikke kilo bijgekomen.
Ons klein prinsje is op een maand tijd ook een kilo bijgekomen, want volgens de metingen van zijn buik- en hoofdomtrek en de lengte van zijn dijbeen wordt hij nu geschat op 3,495 kg!! (Op 34 weken en 6 dagen werd hij geschat op 2,426 kg.)
Een stevig brokske dus ;) en blijkbaar wil hij nog wat blijven zitten, dus wie weet hoeveel hij nog bijkomt!!

Als leuk extraatje wil ik nog een echo-foto met jullie delen..
Hoe later in de zwangerschap, hoe minder mooi de echo's, want je ziet er eigenlijk enkel maar stukjes op omdat de baby te groot wordt. Dus heb ik een foto van 34 weken en 6 dagen gekozen. Zie je het profiel van zijn gezichtje, met zijn handje erbij? :)