vrijdag 4 april 2014

Huisje tuintje autootje?!!

Tijd gevonden om te laten weten waarom het hier zo rustig is..
Sinds anderhalve maand ben ik full time aan het werk, waardoor heel weinig tijd overblijft voor de - laat het ons noemen - 'niet-noodzakelijke dingen' in het leven.. Ik ben elke dag 1,5u à 2u onderweg, wat maakt dat er zelfs niet veel tijd overblijft voor de wél-noodzakelijke dingen..

Op de eerste plaats staat uiteraard nog steeds Finn en mijn vriend. En daarna volgt het huishouden (oa. zorgen dat het een beetje netjes ligt, dat we verse kousen hebben en dat we propere potten en pannen hebben om te koken).. Toch een beetje noodzakelijk, vind ik. :)
Maar gelukkig springt Andy bij, zonder hem was het 's avonds een boterhammetje (ipv warm eten), zonder hem moest Finn lànge dagen naar de crèche (terwijl hij nu gerust tot 7u30-8u30 blijft slapen), zonder hem zou het vuilnis nooit buiten geraken en het onkruid in de tuin zou welig tieren (om nog maar te zwijgen van het gras dat al een meter hoog zou staan)! 
Dank je schat!!
Dank je voor wat je doet! En dank je om ons huisje verder te blijven verbouwen! 
Terwijl ik dit schrijf, is hij bijvoorbeeld met grote werken bezig, zoals het betonneren van de garage.. 
Harde werker, die man van me!

Het is wat, zo van full time thuisblijfmama naar full time uit-huis-werkende mama gaan. Het vraagt inspanning van ons allemaal. De tweewekelijkse boodschappen via Collect&Go, de oma's en opa's die wat vaker inspringen, de papa die een deel van mijn 'taken' heeft overgenomen, en ik die wat meer moet loslaten. Vooral loslaten dat ik nu niet zoveel meer bij Finn kan zijn. 
Als ik 's ochtends vertrek, slaapt hij meestal nog. Dus zie ik hem pas 's avonds de eerste keer rond half 7. Dat zijn lange dagen. 
De eerste week moest ik telkens huilen als ik hem terugzag 's avonds. Zo gemist dat ik hem had! 
Nog steeds.. Maar het betert wel. Ik weet dat hij zich overdag amuseert en goed verzorgd wordt, en dat is het voornaamste. 

Maar ik merk ook dat ik weer een goed gevoel krijg doordat ik mijn bijdrage kan leveren aan de maatschappij. Het is toch belangrijk dat je je goed voelt in je job, he. En ik voel me goed waar ik werk! Niet bij de deur en elke dag een file of 3, maar wel dankbaar voor het werk en de collega's.

...
Het bovenstaande schreef ik deze ochtend. Ik ben vandaag namelijk thuis met een buikgriepvirus.. Bah.
Wat er daarna zou gebeuren, daar durfde ik zelfs niet aan dénken. We rijden sinds vorige week met een nieuwe wagen. 4 jaar oud, maar supergoed verzorgd. Bijna geen krasje aan.
Tót deze morgen.


Toen mijn schoonvader Finn kwam ophalen, en we de autostoel van onze wagen naar die van mijn schoonouders wilden verhuizen, zag ik dat de hele rechterflank van onze wagen een diepe kras had gekregen. Zelfs nog wat drank overgekapt ook.
Niet om mee te lachen, we zijn er nog altijd van gedaan..

Welke mensen doen dit toch.. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten