Diezelfde vrijdagochtend om 3u sta ik op voor een plasje. Wanneer ik terug in bed kruip, ben ik wakker genoeg om te beseffen dat mijn onderrug gevoelig is, en dat ik een zeurende pijn in mijn onderbuik heb die me doet denken aan maandstonden. Weeën?!
Tegelijkertijd vraag ik me af of ik de pijn niet verkeerd interpreteer, en het geen gevolg is van de vier mandarijntjes die ik gisterenavond nog heb gegeten?
Maar mijn buik staat keihard, en ons kleintje is ook goed wakker. En ik voel de pijn komen en gaan.. Misschien dan toch weeën?
Toch maar op veilig spelen..
Na een half uurtje sta ik op en verhoog de verwarming. Mijn ventje ligt op dat moment nog goed te slapen, en is zich van niets bewust. Ik wil dit in alle rust beleven zonder hem wakker te maken. Ik haal de papieren van de zwangerschapsyoga boven, zodat ik die oefeningen om de weeën op te vangen, nog eens kan opfrissen. Hetgeen in de bevallingstas zit, kijk ik nog eens na (zit alles er echt in??); en alle opladers (gsm's en fototoestel) steek ik erbij. Handdoeken leg ik klaar, want je weet maar nooit dat mijn water breekt.
Rond 4u twijfel ik nog, maar een half uurtje later is het wel duidelijk dat de weeën effectief begonnen zijn, en niet meteen zouden stoppen. Ik noteer wanneer ze opkomen: ... - 4u26 - 4u38 - 5u06 - 5u20 - 5u28 - 5u36 - ...
Het eerste echte teken..
Om half 6 ga ik naar het toilet, en daar verlies ik een stuk van de slijmprop.
Hoe ziet dat eruit? Laat ons zeggen dat het heel duidelijk is als je dit verliest.. Het is geen echte "prop", maar gewoon heel veel slijm. Witverlies is er niets tegen.
Meteen daarna maak ik mijn ventje wakker met de woorden "Schat, ik denk dat het is begonnen.." en kruip ik nog even bij hem in bed. Voor hem was het effe - zo bleek achteraf - schrikken: uit je diepe slaap wakker gemaakt worden met die woorden, is niet niks natuurlijk.
De weeën opvangen, het gaat goed. Ik heb er vertrouwen in. Met de oefeningen uit de zwangerschapsyoga kan ik me perfect behelpen. Bij de ene wee ga ik op de zitbal zitten, bij de andere leun ik voorover tegen de zetel, .. Alles wat comfortabel voelt, probeer ik uit.
Laatste uur thuis!
Rond 7u douche ik me (en terwijl vang ik 3 weeën op), en daarna gaat Andy ook onder de douche.
Ik heb gelukkig een dag geleden mijn benen geschoren (je wil niet aan het bevallen zijn, en je intussen moeten schamen dat je benen behaard zijn!)..
De sfeer tussen ons is speciaal.. Ontspannend en tegelijkertijd benieuwd naar wat komen zou. We lopen allebei ook heel opgewekt, wat het extra leuk maakt..
De weeën komen intussen al veel sneller en regelmatiger. Op een bepaald moment, niet veel voor we vertrekken, zit ik op mijn knieën in de badkamer om de weeën op te vangen.. Ze komen nu om de 3 minuten! Andy heeft al schrik dat we niet meer in het ziekenhuis zouden geraken!
Op weg naar het ziekenhuis!
Om 10 na 8 vertrekken we richting het ziekenhuis. Het is buiten -3° C en er ligt nog wat sneeuw. Weeën krijgen in de auto is niet het gezelligste dat bestaat, en al zeker niet als je intussen een vluchtheuvel over moet! Whaaah!
Om 8u25 zijn we op de spoed aangekomen, waar de verpleegster Stefanie me helpt bij het invullen van de papierwinkel. Het is raar hoor, op de spoed aankomen en zeggen: "Ik denk dat ik ga bevallen." Hahaha..
10 minuutjes later zijn we op het verloskwartier. We krijgen er een kamer, voorlopig zonder bad - maar ze gaan er een klaarmaken voor ons, gezien ik graag onder water wil bevallen.
Na een eerste onderzoek door vroedvrouw Marieke blijkt dat de hartslag van ons klein ventje goed en stabiel is, en dat de weeën elkaar inderdaad goed opvolgen. En volgens het inwendig onderzoek (wat ik behoorlijk pijnlijk vind!) heb ik 1 cm ontsluiting..
Oei, slechts 1 cm.. Maar goed, het is een begin, en we laten de natuur op zijn beloop.. Er wordt gezegd dat ik waarschijnlijk vanavond of vannacht zal kunnen bevallen!
Spannend!!
(Lees hier het vervolg: http://dreamymama.blogspot.be/2013/02/dag-1-aanloop-naar-de-bevalling-deel-2.html)
Amai jij hebt thuis nog lang durven rondlopen... efkes opt gemak douchen??? Hehe superleuk dat je dit alles met ons deelt ;-) kijk al uit naar het vervolg ;-) xxx
BeantwoordenVerwijderenBlij dat je het leuk vindt om te lezen!
VerwijderenHet vervolg komt er aan! :) xxx
wel ... ik kwam toe in het ziekenhuis, water gebroken aan de verkeerslichten vlak voor het ziekenhuis ik had 8 cm ontsluiting.... toch spannend die verhalen
Verwijderenik wilde eerst zorgen dat de papa van Laetitia had gegeten ;-) en zorgde dus niet in de eerste plaats voor mijzelf, zou ik nu anders doen hoor !
liefs
caroline
Amaai Caroline, dat ging dus een stuk sneller!
Verwijderenxxx